Film Przeklęta (Cursed), wyreżyserowany przez ikonę horroru Wesa Cravena, to produkcja o dość nietypowym klimacie, który łączy elementy klasycznego horroru z humorem i autoironią. Craven, znany z hitów takich jak Krzyk czy Koszmar z ulicy Wiązów, podejmuje tutaj tematykę wilkołaków w sposób, który odchodzi od mrocznej tradycji i oferuje bardziej rozrywkowy charakter, balansujący między grozą a zabawą.
Czy to się sprawdza?
Dla miłośników horrorów klasy B, którzy nie traktują gatunku śmiertelnie poważnie, Przeklęta może być całkiem przyjemną podróżą w stronę lżejszego kina grozy.
Przeklęta nie należy do produkcji, które spowodują bezsenność. Wes Craven zastosował typowe dla siebie elementy zaskoczenia i jump scare’y, które potrafią podnieść poziom adrenaliny, ale całość jest raczej osadzona w formule „horroru na luzie”. Film raczej bawi się konwencją, niż nią przeraża. Krwawe sceny i efektowne przemiany w wilkołaki z pewnością robią wrażenie, jednak ich intensywność nie jest przytłaczająca. Wiele momentów wydaje się wręcz karykaturalnych, co może przypaść do gustu widzom ceniącym humorystyczne podejście do klasycznych motywów horroru.
Głównym wątkiem filmu jest historia Ellie (Christina Ricci) i jej brata Jimmy’ego (Jesse Eisenberg), którzy po nieszczęśliwym wypadku samochodowym zostają zaatakowani przez nieznane stworzenie, które okazuje się być wilkołakiem. Przemiana w te legendarne stworzenia sprawia, że oboje muszą zmierzyć się nie tylko z nadludzkimi zdolnościami, ale też z konsekwencjami, jakie niesie ze sobą klątwa. Motyw wilkołactwa, choć klasyczny, jest tutaj ukazany w sposób przerysowany, a sama groza jest mieszanką horroru i komedii. Film eksploruje zarówno fizyczne, jak i emocjonalne zmiany bohaterów, wprowadzając elementy nadnaturalnego dramatu rodzinnego.
Przeklęta nie boi się krwi, ale daleko jej do mrożących krew w żyłach horrorów gore. Efekty specjalne użyte do pokazania przemian w wilkołaki są efektowne i czasem zaskakują, ale dla widza przyzwyczajonego do dzisiejszych efektów mogą się wydawać nieco przestarzałe. Sceny pełne akcji i grozy są stosunkowo lekkie i przystępne, co sprawia, że film może być dobrym wyborem nawet dla osób, które zazwyczaj unikają bardziej drastycznych horrorów.
Historia w Przeklętej jest dość prosta i przewidywalna, ale jednocześnie dostarcza odpowiednią dawkę rozrywki. Choć scenariusz nie jest skomplikowany, sceny dynamicznie się przeplatają, a widzom łatwo jest wczuć się w sytuację bohaterów. Fabuła nie wymaga dużego skupienia ani głębokiej analizy, co sprawia, że film ogląda się lekko. To idealny wybór na wieczór w gronie znajomych, którzy cenią sobie horror w humorystycznej otoczce.
Klimat Przeklętej to kombinacja ciemnych, nocnych scen i klaustrofobicznych ujęć, które mają zbudować nastrój niepokoju, ale jednocześnie nie odbierają filmowi lekkości. Nastrój przeplata grozę z elementami humoru, tworząc atmosferę w stylu horroru komediowego. Jest to cecha, która wyróżnia film w kontekście innych dzieł Cravena, znanych z bardziej intensywnego tonu.
Christina Ricci w roli Ellie wnosi do filmu swoją charakterystyczną, nieco mroczną osobowość, która świetnie współgra z postacią mierzącą się z nadnaturalnym przekleństwem. Jesse Eisenberg jako jej brat Jimmy dodaje fabule elementów komediowych, a jego styl gry sprawia, że widzowie łatwo mogą wczuć się w perypetie bohaterów. Christina Ricci i Jesse Eisenberg dobrze oddają dynamikę rodzeństwa, które zmaga się z nadprzyrodzonym problemem, co sprawia, że widz szybko angażuje się w fabułę.
Przeklęta to film, który sprawdzi się jako lekki horror na wieczór, zwłaszcza dla osób ceniących klasykę wilkołaków w przystępnej, nieco komediowej oprawie. Dla wielbicieli filmów o wilkołakach, jak i dla fanów samego reżysera, Przeklęta to ciekawa, choć niepozbawiona wad, propozycja na wieczór z horrorem.
Archiwa tagu: horror komediowy
Fantastyczny serial Izombie czyli horror, komedia i dramat
„Izombie” to amerykański serial telewizyjny, który zadebiutował w 2015 roku. Jego fabuła opiera się na serii komiksów wydawnictwa Vertigo, a za jego stworzenie odpowiadają Diane Ruggiero i Rob Thomas. Chociaż tytuł może sugerować klasyczny film grozy, to serial łączy w sobie wiele gatunków – jest dramatem, kryminałem, horrorem i komedią.
Główna bohaterka, Olivia „Liv” Moore, jest młodą i ambitną studentką medycyny, której życie zmienia się dramatycznie po jednej nocy. Podczas imprezy na łodzi, która kończy się brutalnym atakiem zombie, Liv zostaje zainfekowana i sama staje się zombie. Przemiana ta sprawia, że jej życie wywraca się do góry nogami – ze wzorowej studentki medycyny zmienia się w istotę, której egzystencja zależy od jedzenia ludzkich mózgów. Liv porzuca swoje dawne życie i podejmuje pracę w kostnicy, w Seattle, gdzie ma łatwy dostęp do mózgów.
Jednak jedzenie mózgów nie tylko pozwala jej na przetrwanie, ale również wywołuje niezwykłe skutki uboczne. Liv po spożyciu mózgu przejmuje część wspomnień i osobowości ofiary. To sprawia, że staje się kluczową postacią w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych. Współpracuje z detektywem Clive’em Babineauxem, któremu pomaga w śledztwach, udając jasnowidzkę. Detektyw początkowo nie zdaje sobie sprawy z jej prawdziwej natury, ale zauważa, że Liv ma niezwykłą zdolność do przewidywania, co mogło się wydarzyć z ofiarami.
Postacią, która odgrywa kluczową rolę w życiu Liv, jest również Ravi Chakrabarti, jej przyjaciel i współpracownik w kostnicy. Ravi odkrywa jej sekret, ale zamiast się bać, jest zafascynowany zjawiskiem zombie. Jako naukowiec, Ravi zaczyna pracować nad potencjalnym lekarstwem, które mogłoby odwrócić proces przemiany w zombie. Jest to jeden z głównych wątków przewijających się przez cały serial, ponieważ Liv ciągle balansuje na krawędzi utraty swojej ludzkiej natury.
Ważnym wątkiem w serialu jest także działalność Blaine’a DeBeersa, przestępcy i zombie, który zarabia na swoim nowym stanie, zamieniając ludzi w zombie za pieniądze i handlując mózgami. Jego działania wywołują szereg problemów zarówno dla Liv, jak i dla innych postaci. Blaine jest jedną z bardziej złożonych postaci serialu – to postać, której motywacje i działania są wielokrotnie przewartościowywane.
W miarę jak fabuła się rozwija, Liv odkrywa coraz więcej o świecie zombie, a zagrożenia, z którymi musi się zmierzyć, stają się coraz poważniejsze. Serial rozwija tematykę nie tylko kryminalną, ale też społeczną – kwestię tożsamości, moralności i odpowiedzialności za swoje czyny. Każdy odcinek opowiada o innym przestępstwie, które Liv pomaga rozwikłać dzięki swoim umiejętnościom, ale główny wątek serialu obraca się wokół prób znalezienia lekarstwa i konfliktu między ludźmi a zombie, który w miarę upływu czasu staje się coraz bardziej realny.
„Izombie” łączy w sobie elementy komediowe – Liv po spożyciu mózgów przybiera na jakiś czas charakter i zachowania ofiary, co prowadzi do wielu zabawnych sytuacji – z bardziej dramatycznymi wątkami, jak walka o przetrwanie, relacje międzyludzkie oraz moralne dylematy związane z byciem zombie.
Serial oparty jest na serii komiksów DC o tym samym tytule, co sprawia, że jest wizualnie i fabularnie przemyślany. Odcinki często zaczynają się krótką sekwencją komiksową, co sprawia, że film ma fantastyczny klimat.
Jeśli lubisz seriale, które łączą kryminał, nadnaturalne elementy i odrobinę czarnego humoru, „iZombie” może być świetnym wyborem. Ma oryginalną fabułę, ciekawe postaci i nietypowe podejście do zombie.
Mroczne Cienie
Mroczne Cienie – Wampir Barnabass w wyniku intrygi wiedźmy zostaje uwięziony na 200 lat. W latach 70, w czasie prac budowlanych Barnabass wydostaje się z trumny i wraca do rodzinnego domu, gdzie spotyka dalekich krewnych. Wampir postanawia odbudować rodzinną fortunę i pokonać mściwą czarownicę.
Opinia Straszne Horrory
Mroczne Cienie w reżyserii Tima Burtona to horror komediowy, w którym główne role grają Johnny Deep, Michelle Pfeiffer i Eva Green. Jest to lekki, zabawny film w gwiazdorskiej obsadzie gwarantujący widzom ciekawą rozrywkę. Nie jest to horror, który ma nas przerazić, ale raczej zabawna i miejscami groteskowa opowieść z dreszczykiem pełna duchów, wampirów i wiedźm, która przypomina mroczną baśn. Mocnym punktem filmu jest ścieżka dźwiękowa z muzyką z lat 70 i z występem we własnej osobie Alice Cooper.
Czytaj dalej Mroczne Cienie